بررسی تأثیر بازی‏درمانی بر‏کاهش اختلالات‏رفتاری دانش‌آموزان آزاردیده جسمانی- هیجانی 12-9 ساله شهر تهران

این‏ پژوهش به‏منظور بررسی تأثیر بازی‏درمانی بر‏کاهش اختلالات‏رفتاری دانش‏آموزان آزاردیده‏جسمانی- هیجانی١۲-۹ ساله شهر تهران و به صورت نیمه آزمایشگاهی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شده، پرداخته است. به این‏‏منظور از بین‏کلیه دانش‏آموزان آزار‏ دیده جسمانی- هیجانی١٢-٩ ساله ساکن در مؤسسه‌های حمایتی مربوط شهر تهران با استفاده از روش نمونه‏گیری در دسترس٢۴ دانش‏آموز به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (12n=) و کنترل (12n=) جایگزین شدند و سپس گروه آزمایش به مدت 10 جلسه برنامه بازی‌درمانی را به صورت هفته‌ای دو جلسه 45 دقیقه‌ای دریافت نمودند‏که 5 جلسه آن به‏صورت انفرادی و 5 جلسه به شکل‏گروهی انجام گرفت. پس از پایان برنامه بازی‌درمانی از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد. ابزار گردآوری‏داده‏ها در این پژوهش‏ پرسشنامه‏اختلال‏رفتاری‏آخنباخ فرم‏سیاهه رفتاری کودک (CBCL) بود و به علت برقرار نبودن مفروضه مبتنی بر نرمال بودن توزیع، برای تجزیه و تحلیل داده‏ها از روش آمار ناپارامتریک U من ویتنی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بازی ‌درمانی اضطراب/ افسردگی دانش‌آموزان آزار دیده جسمانی- هیجانی را کاهش می‌دهد. اما اختلالات‏ رفتاری، پرخاشگری، گوشه‏گیری/ افسردگی و مشکلات‏ توجه دانش‌آموزان آزاردیده جسمانی- هیجانی را کاهش نمی‌دهد و با اینکه بازی‌ درمانی تأثیرگذار بوده است و درون گروه باعث کاهش این اختلالات‌ شده است اما این تأثیر به اندازه‌ای نبوده که تفاوت بین گروه‏ها از لحاظ آماری معنادار شود.